Nieuwsbericht

Zondag 31/10 Omstreeks 16u45 arriveerden de eerste gasten in Villa Vogelsanck. De ouderen waren blij weer op hun favoriete vakantiebestemming te zijn, de jongeren waren dan weer onder de indruk van de prachtige omgeving. Eens iedereen geïnstalleerd en afscheid genomen van de lieftallige ouders, werden de kampafspraken nog eens kort overlopen om misverstanden zeker te vermijden. Omstreeks 18u mochten we gaan eten, dit gebeurde, zoals het altijd zal gebeuren, in de cafetaria van de sporthal, op 5 min. wandelen van de Villa. De heerlijke spaghetti voorspelde al veel goeds voor de rest van de week en gaf genoeg energie om in het donkere bos naast de sporthal verstoppertje te spelen. Het donkere bos was het ideale decor voor de avond van Halloween, de sfeer zat er dan ook meteen goed in. De twee jongste groepen mochten meteen richting Dromenland vertrekken terwijl de rest nog een NBA-match te zien kreeg. Iedereen klaar voor een leerrijke en vooral toffe week. Tot morgen!

Maandag 1/11 Het was meteen vroeg opstaan, voor een stevig ontbijt en klaar om te doen waar we uiteindelijk voor gekomen waren. Verstoppertje Wuif en frisbee bleken dan ook de ideale voorbereiding voor een spetterende eerste dag. De trainingen verliepen goed en friet met stoofvlees was dan ook perfect voor de nodige calorietoevoer. In de namiddag ging alles weer zijn gangetje, de miniemen en pupillen startten hun laddercompetitie en de jongsten bewonderden Harry Potters' toverkunsten. 's Avonds was er tijd voor een kwis, waar de spelers nu ook eens hun geheugencapaciteiten konden tonen onder streng toeziend oog van Tom 'Illias' Lenaerts. Na een zeer geslaagde dag 1 werden de vriendschapsbanden al grondig verstevigt, dat bewijzen Kjell en Jason van de microben op deze foto. Iedereen sliep behoorlijk vlot, onder het clichématische motto : Moe maar voldaan. Slaapwel en tot morgen, zelfde tijd, zelfde plaats!

Dinsdag 2/11 Iedereen al wat vermoeider dus bij de tussentijdse animatie was ‘rustig aan doen’ de populairste bezigheid. Tijdens de trainingen kon iedereen verder werken aan het voorheen geleerde en waren de eerste vorderingen al zeker te merken, zeker bij de jongste groepen. In de namiddag hebben de Microben jongens kussengevecht gedaan terwijl meisjes hun kamer opruimden, weeral. De Benjamins daarentegen rommelden rustig verder en gingen door met het uitoefenen van hun grootste kwaliteit, namelijk plezier maken. Pupillen en Miniemen hun shot werd gefilmd om de perfectie te kunnen nastreven, morgen wordt de analyse gemaakt samen met enkele echte kenners. s’ Avonds sloten we af met een echte klassieker. De fotozoektocht was ook dit jaar een succes voor jong en oud. Morgen zal het ondertussen legendarische geheim van de nu al wereldberoemde Deur bekendgemaakt worden, spannend…

Woensdag 03/11 Na het ontbijt sloeg Kabouter Wesley erin om iedereen met een goed humeur aan de dag te laten beginnen. Er al wat gebrainstormd ‘s middags bij alle ploegen over de act die ze morgen zullen moeten opvoeren de slotshow van het kamp. Tijdens de trainingen was de eerste sleur al wat zichtbaar maar zonder erg.In de vooravond was het moment dan eindelijk daar, hét Deurspel was een echt succes maar liep maar leek bijna slecht af te lopen, gelukkig werd er genoeg geld verdiend door iedereen om onze sporthal te redden. Gelukkig maar. Morgen de laatste echte dag, jammer maar we gaan er nog een lap op geven ?

Donderdag 04/11 De laatste echte dag moest en zou een voltreffer worden, en dat werd het zeker. Iedereen sloot zijn week goed af met oefeningen die alle trainingen van de voorbije dagen samenvatten. Tijdens de pauzes werkten (de meesten) hard aan hun act voor ‘s avonds. En dat wierp zijn vruchten af want de awards waren ook nu weer een succes. Deze kleine trofeeën, aan elkaar gepraat door twee goed uit de kluiten gewassen dames met verdacht veel beenhaar, werden met dank in ontvangst genomen door de spelers. Proficiat aan de winnaars, volgende keer beter voor de rest. Morgen is het dagboek er weer, voor de laatste keer.

Vrijdag 05/11 Zakken maken en kamers opruimen doet niemand graag maar de belofte dat we daarna matchkes zouden spelen werkte duidelijk motiverend. Als slot van de voormiddag werd hét grote voorbeeld getoond, de coaches speelden namelijk tegen de toekomst, beter bekend onder de naam miniemen. Uiteraard haalde de ervaring het (weeral) van het jeugdige enthousiasme. Na onze laatste maaltijd namen we afscheid van de Villa en de sporthal en bestegen we de bus, die ons zo’n uurtje later op het Heldenplein weer zou droppen midden in de dagelijkse realiteit. We onthouden een heel geslaagd kamp met veel vooruitgang en vooral tonnen plezier. Dat de thuisblijvers weeral ongelijk hadden is meermaals bewezen, “tot volgend jaar” werd dan ook door zowat iedereen (spelers en coaches) in de mond genomen.